دیدن جهان با شعر

حذف شد در هر کجا، آن جمع خوبان از جفا

رفته هر خوبی که باران است از الفت و مهر

شد کویری این جهان، آتش فروزان از جفا

هر کسی در فکر این باشد، تو را تیغی زند

شد تمسخر هر محبّت، عشق و عرفان از جفا

هر کسی خوبی کند، گویند نادان است او

ظلم بر همنوع شد، این عقل دوران از جفا

کم ببینی عادلی، بخشنده ای، در این جهان

قرن ما شد، اوج لجبازی انسان از جفا

آن محبّت، مهر و الفت، دوستی ها پس کجاست؟

می رسد این دوره بر یک روز پایان از جفا

شعر الفت یا محبّت، شد قدیمی قصّه ای

بی وفایی را ببین در نوجوانان از جفا

از جفا آید ستم، هر مهر و رحمی می رود

نور باران می‌شود غم های تابان از جفا