برسد هر شبِ تاریک به نورِ سحرش
که بماند آن به خودش ناب و منوّر ثمرش
همه آن ظلمت نفسش ، چو پذیرفت به خود
ز جهان نور بيامد که ببیند گهرش
یکشنبه سی ام آذر ۱۳۹۹ | 17:31
مشخصات وب
آرشیو وب
- شهریور ۱۴۰۴
- مرداد ۱۴۰۴
- تیر ۱۴۰۴
- خرداد ۱۴۰۴
- اردیبهشت ۱۴۰۴
- فروردین ۱۴۰۴
- اسفند ۱۴۰۳
- بهمن ۱۴۰۳
- شهریور ۱۴۰۳
- تیر ۱۴۰۳
- اردیبهشت ۱۴۰۳
- فروردین ۱۴۰۳
- آذر ۱۴۰۲
- شهریور ۱۴۰۲
- مرداد ۱۴۰۲
- خرداد ۱۴۰۲
- اردیبهشت ۱۴۰۲
- فروردین ۱۴۰۲
- اسفند ۱۴۰۱
- آبان ۱۴۰۱
- مرداد ۱۴۰۱
- تیر ۱۴۰۱
- خرداد ۱۴۰۱
- اردیبهشت ۱۴۰۱
- فروردین ۱۴۰۱
- دی ۱۴۰۰
- آذر ۱۴۰۰
- آبان ۱۴۰۰
- مهر ۱۴۰۰
- شهریور ۱۴۰۰
- مرداد ۱۴۰۰
- تیر ۱۴۰۰
- خرداد ۱۴۰۰
- اردیبهشت ۱۴۰۰
- فروردین ۱۴۰۰
- اسفند ۱۳۹۹
- آرشيو
برچسب ها
- دکتر محمد مهدى بخارائی (123)
- شعر کلاسیک (55)
- کتاب ذات عشق (41)
- رباعی (36)
- دکتر محمد مهدی بخارائی (35)
- عشق (32)
- غزل (28)
- کتاب طبیعت موجود (28)
- کتاب کثرت یگانه (24)
- کتاب عمق بیکران (19)
- مولانا (14)
- عرفان (12)
- حافظ (8)
- عدالت (7)
- شادی (7)
- خیام نیشابوری (7)
- معشوق (6)
- دکتر محمدمهدی بخارائی (6)
- ابوسعیدابوالخیر (6)
- نظامی (6)